Ο Σαμαράς εκδικείται τη Νέα Δημοκρατία...

Ο Σαμαράς δεν αστειεύεται… Θα κάνει τη ΝΔ ΠΟΛ.ΑΝ!

Επειδή και μεις περάσαμε απ’ αυτό το «μαντρί», το πονέσαμε, το αγαπήσαμε, αγωνιστήκαμε γι’ αυτό, μέχρι που...


μας πρόδωσε στις 29 Νοέμβρη 2009 εκλέγοντας για αρχηγό του το μεγαλύτερο Προδότη και Πολέμιό του, νιώθουμε την ανάγκη να γράψουμε λίγες λέξεις μετά τη χθεσινή μαύρη νύχτα για τη Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα που βγήκε τραυματισμένο περισσότερα απ’ όλα. Γιατί είναι πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που μια Αξιωματική Αντιπολίτευση συρρικνώνεται τόσο δραματικά, αποδεκατίζεται από βουλευτές και στελέχη πρώτης γραμμής, απέναντι μάλιστα σε μια Κυβέρνηση που ασκεί την πιο σκληρή πολιτική που εφαρμόστηκε ποτέ.

Μόνο μειδιάματα προκαλούν οι απελπισμένες διαρροές της Συγγρού, που πασχίζουν να βγάλουν μέλι μέσα απ’ το ξύδι της χθεσινής «Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου». «Ενισχύθηκε το ηγετικό προφίλ του Αντώνη!», ψελλίζουν τα προβατάκια της ΝΝΔ. Ναι, σίγουρα είναι πολύ... μεγάλος «Ηγέτης», όταν μετά από δυόμισι χρόνια στην αντιπολίτευση έχασε το 1/3 της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας. Από 91 βουλευτές στους 62... Πρωτόγνωρες στιγμές. Συναγωνίζεται επάξια τον εξίσου φαιδρό Συμφοιτητή του, Γιωργάκη, που και αυτός οδηγεί στη διάλυση το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του και δέσποσε στην πολιτική ζωή τα τελευταία 30 χρόνια.

Θα μου πείτε; Δεν το περίμενες; Ναι, και το περίμενα και προειδοποιούσα εγκαίρως. Όταν πριν από δυόμισι χρόνια οι «γνήσιοι» Δεξιοί είχαν βγει στα κάγκελα να κάμουν αρχηγό τους τον Αποστάτη του 1993. Τον άνθρωπο που γκρέμισε τη Νέα Δημοκρατία από την εξουσία, στη συνέχεια την πολέμησε λυσσαλέα, συνεργαζόμενος με το σύστημα ΠΑΣΟΚ, και όταν ο λαός του έδειξε την καυτή οδό της πολιτικής ερήμου, γύρισε ξευτιλισμένος -αλλά όχι μετανιωμένος- στο μαντρί. Γύρισε, για να... εκδικηθεί τη Νέα Δημοκρατία, τα στελέχη της, το λαό της! Επειδή ποτέ δεν ξεπέρασε, ποτέ δεν ξέχασε, ποτέ δεν συγχώρησε τους Νεοδημοκράτες που τον αποδοκίμαζαν το 1993 με τη συγκλονιστική ιαχή: «Αλήτη, Προδότη Σαμαρά»!!! [δείτε εδώ].

Δεν του αποδίδω όμως πρόθεση. Γιατί αυτό θα προϋπόθετε ικανότητα. Και ο άνθρωπος μπορεί να είναι μικρόψυχος, χολωμένος, μικροπρεπής, είναι όμως και ανίκανος, λίγος, μικρός. Η αποσύνθεση της πάλαι ποτέ Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης υπό την ηγεσία του ήταν και παραμένει γεγονός αναπόφευκτο, νομοτελειακό. Η ακαταλληλότητα, η δραματική έλλειψη ηγετικών προσόντων του Σαμαρά είχαν ήδη καταφανεί από τον «πρότερο πολιτικά ανέντιμο βίο» του. Όταν πρόδιδε τη ΝΔ και ίδρυε την «Πολιτική Άνοιξη», για να οδηγήσει κι αυτή και όσους τον ακολούθησαν στην ανυπαρξία και την ανυποληψία. Ναι, αυτό είναι το διαχρονικό «μεγαλείο» του Αντώνη Σαμαρά. Να πιάνει χρυσάφι και να το μετατρέπει εντός ολίγου σε κάρβουνο και στάχτη...

Οι Νεοδημοκράτες ας αναρωτηθούν αν τους αξίζει αυτός ο Αρχηγός και αυτή η μοίρα. Ας αναλογισθούν πότε και υπό ποιους μεγαλούργησε η Παράταξή τους. Και ας αναζητήσουν τη διέξοδο στην ευρύτερη Κεντροδεξιά Παράταξη, σε φωνές υπευθυνότητας και κύρους, που έχουν λαμπρές περγαμηνές αγώνων νικηφόρων και επιτυχιών. Ας μην κουραστούν πολύ με την αναζήτηση. Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό απόγνωσης και παρακμής της Παράταξης, μονάχα το πολιτικό ανάστημα της Ντόρας Μπακογιάννη μπορεί να τους δώσει και πάλι σταθερή πυξίδα προσανατολισμού.

Διαφορετικά, ας μείνουν να παρακολουθούν εμβρόντητοι το βασανιστικό θάνατο, το ξεθώριασμα όλων εκείνων μέσα στα οποία γαλουχήθηκαν, για τα οποία πάλεψαν, κάτω από Μεγάλους Ηγέτες, όπως ο Ιδρυτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο εξίσου Μεγάλος, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Read more: http://defrejus.blogspot.com/2012/02/blog-post_9934.html#ixzz1mH8xXEo9